ข้ามี ระบบสังหาร ไร้เทียมทาน

ยามพลบค่ำ เมื่อไม่นานมานี้

อาทิตย์ตกเป็นทุกวัน เฉกเช่น วันนี้

สำหรับคนปกติ เมื่อพระอาทิตย์ตก จะกลายเป็นคืนเเห่งความสุข หรือ ไม่? เเต่สำหรับคนในศาลาที่ถูกทิ้งร้างเเล้ว มันเป็นเรื่องที่หดหู่เล็กน้อย

“เมื่ออาทิตย์ตก หลังจากคืนนี้ไป เป็นบทสรุปของฉัน จริงๆ?” ซุนเฟิง กล่าวพร้อมสีหน้าสลด

เวลานี้ ซุนเฟิงมีความเครียดสะสมเล็กน้อย

“หลังจากไม่ได้กินอะไรมาเเทบเป็นปี ฉันควรตายตั้งเเต่เจ็ดวันเเรก ” ซุนเฟิงพลันส่ายหน้า ที่ผอมเเห้ง

การไม่ได้กินอะไรมาอย่างยาวนาน อาจทำให้เขาเสียชีวิตได้จริงๆ 

ไม่มีใครรู้ความทุกข์ของขอทานเช่น เขา 

เเม้เเต่ บ้าน ที่อยู่อาศัยก็ยังเป็นเพียงศาลาวัดซ่อมซ่อที่ทรุดโทรม

หากพ้นผ่านคืนนีั้ไปโดยไม่ได้รับอาหารอย่างถูกต้อง ตามทฤษฏีเเล้ว เขาจะตายอย่างไม่ต้องสงสัย

บัดนี้ซุนเฟิง ไม่ยอมรับชะตากรรม

เขาตะโกน“เอาสิ พวกสวรรค์เอาเเต่ใจ ข้าไปฆ่าพ่อเเม่เจ้า ตั้งเเต่เมื่อใดกัน *x*”  เขากู่ร้องด้วยเสียงเฮือกสุดท้าย พร้อม ชูนิ้วให้เมฆที่มืดครึ้ม

เปรี้ยง!  

ราวกับสวรรค์รับรู้ถึงโทสะของเขา

มันก่อตัวเป็นเมฆดำที่ดูน่ากลัวเล็กน้อย

เอ๊ะ! สิ่งนี้ 

ไม่ทันได้คิดอะไรสายฟ้าสีทองฟาดใส่เขา ทันที

น่าเเปลกที่สายฟ้าไม่ทำลายวัดทั้งหลัง

“นี่ข้า โชคร้ายถึงเพียงนี้เลยรึ?” ซุนเฟิงพลันพูดด้วยเสียงที่หดหู่

“ถ้าฉันต้องตาย อย่างน้อยก็ขอกิน เเฮมเบอเกอร์ชิ้นโตๆ สักคำก็ยังดี” ซุนเฟิงพูดขณะน้ำตาไหลอาบหน้า 

เมื่อคิดถึงความยากลำบากนี้ ซุนเฟิงพลางคิดถึง

เรื่องราวที่สดใส

อันที่จริง ซุนเฟิง เป็นมนุษย์จากโลกสีฟ้าอายุ 18 ปี

ในยุค 2019 ขณะอ่านหนังสือเตรียมสอบเข้า มหาวิทยาลัย กลับโดนสายฟ้าผ่าใส่ เเน่นอนว่าเขาอยู่ภายในบ้านที่ปลอดภัย 

เเต่ไม่คาดคิดว่า อยู่ๆตัวตนของเขาก็ทะลุมายังโลกเซียนเเห่งนี้....

ซึ่ง ตั้งเเต่วันที่ถูกส่งมาที่นี้ ก็ผ่านมาเกือบจะ1ปีเเล้ว

เขาจำวันเเรกได้เป็นอย่างดี 

เข้าเมืองชิ่งฮุ่ย ด้วยฐานะขอทาน

เสื้อผ้าที่ซ่อมซ่อ พร้อมรอยขาด เช่นนี้เเล้ว เขาไม่ได้รับความสนใจ จากผู้ใดในเมืองทั้งสิ้น  

คงมีเเต่สายตาที่มองอย่างดูถูกกระมัง..

ณ ปัจจุบัน 

หลังจากโดนฟ้าผ่า เดิมทีซุนเฟิงคิดว่า เขาต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย เเต่นี่ออกจะใช้เวลานานไปหน่อย?

ติ้ง! เริ่มการผูกมัดโฮสต์ที่เเท้จริง

ภายในหัวของซุนเฟิง พลันปรากฏเสียงอันเย็นชาจากเครื่องจักร 

ระบบ? 

เมื่อได้ยินเสียงในหัว วินาทีนี้ซุนเฟิงราวกับได้สติ

ปรัชญาของเขา กลับมามีความคิดอีกครั้ง

ใช่ เเล้ว นี้คือนิ้วทองคำอันยิ่งใหญ่ของฉัน!